In 2018 veranderde alles voor mij. Ik had een aneurysma tussen de hersenvliezen, iets waar ik, net als veel anderen (ongeveer 1 op de 50 mensen in Nederland), niets van wist. Deze tikkende tijdbom scheurde in oktober 2018, wat resulteerde in een subarachnoïdale bloeding. Door de druk in mijn hersenpan sloot het aneurysma zichzelf na een korte periode weer. Vervolgens kreeg ik een coil, waardoor het aneurysma volledig werd afgesloten. Wat achterbleef waren de bloedcellen in mijn hersenvocht. Dit moest mijn lichaam opruimen, en in de eerste tien dagen na de bloeding was er een groot risico op complicaties door het bloed in mijn hersenvocht. Dit kon vaatspasmen veroorzaken, wat uiteindelijk tot een herseninfarct zou kunnen leiden.

Op de een na laatste dag van deze kritieke periode kreeg ik vaatspasmen, en twee weken later werd duidelijk dat ik zwaar hersenletsel had opgelopen, met name in het achterste deel van de rechterhersenhelft. Vanaf dat moment veranderde mijn wereld ingrijpend. Mijn lichaam was niet meer hetzelfde, en zelfs de kleinste dingen, zoals bewegen, praten, of gewoon mijn omgeving begrijpen, waren ineens enorme uitdagingen geworden.

Hoe NAH mijn leven beïnvloedt

Mijn hersenen verwerken informatie anders dan vroeger. Plannen of dingen in chronologische volgorde zetten is bijvoorbeeld lastiger geworden. Daarnaast zijn drukke en onrustige omgevingen voor mij vermoeiend. Geluiden, bewegingen en zelfs lichte veranderingen in mijn omgeving komen allemaal tegelijk binnen. Waar anderen hun brein als het ware een filter hebben om ruis weg te nemen en zich te concentreren op één gesprek, mis ik dat filter. Elk geluid of bewegingetje leidt me af en kan me overweldigen.

Herstel en kunst als rustpunt

Kunst is mijn manier geworden om met deze nieuwe werkelijkheid om te gaan. In het creatieve proces kan ik mijn aandacht richten, zonder dat de ruis van buiten me stoort. Iedere penseelstreek, elk werk helpt me om rust te vinden en de balans in mezelf te bewaren. Kunst heeft me niet alleen mentaal geholpen, maar ook fysiek. In het begin had ik neclect aan mijn linkerzijde en schilderde ik enkel het rechterdeel van het doek. Door me bewust te focussen op de linkerkant, werd het neclect minder. Ook mijn motoriek is verbeterd, en de vooruitgang die ik zag in mijn werk was een enorme motivator om door te blijven gaan met therapie. Kunst geeft me een manier om te laten zien wat er in me omgaat en mijn ervaringen met NAH een plek te geven.

NAH: een andere manier van leven

NAH betekent een andere manier van leven en omgaan met de wereld om me heen. Het vraagt geduld, doorzettingsvermogen en, soms, een beetje begrip van mijn omgeving. Ik hoop dat mijn verhaal helpt om een beeld te geven van wat niet-aangeboren hersenletsel inhoudt en dat het meer begrip kan creëren voor mensen zoals ik, die hun eigen weg vinden in een wereld die anders binnenkomt.